Αντιγράφουμε από την Εφημ. «Ριζοσπάστης» (28.7.2011), δημοσίευμα- αφιέρωμα στη φωνή- σύμβολο του λαϊκού τραγουδιού: τη Σωτηρία Μπέλλου, η οποία στη δεκαετία του ’60 αλλά και αργότερα, κατοικούσε στο Περιστέρι.

Η Σωτηρία Μπέλλου, που γεννήθηκε στη Χαλκίδα στις 29.8.1921 και πέθανε από καρκίνο στις 27.8.1997, πρωτογνώρισε το κελί της φυλακής, -σαν το Γιάννη Αγιάννη στους «Αθλίους»- όταν έκλεψε στην Κατοχή μια κουραμάνα (ένα καρβέλι ψωμί, για όσους δεν το γνωρίζουν) από ένα γερμανικό αυτοκίνητο.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’60, πάμφτωχη και με ψυχολογικά προβλήματα από τη σκληρή προσπάθειά της να επιβιώσει, η Σωτηρία Μπέλλου πούλαγε κεριά στις εκκλησίες του Περιστερίου, έπλενε πιάτα σε ταβερνάκια του Περιστερίου για ένα πιάτο φαγητό και έκανε διάφορες δουλειές. Μέχρι που την άγγιξε η καλή της μοίρα και έφθασε στο απόγειο της καταξίωσης, να ερμηνεύει τραγούδια όλων σχεδόν των παλιών και νέων Ελλήνων συνθετών και να περάσει στο πάνθεο των ερμηνευτών.

Στη φωτογραφία μας με το θρυλικό δήμαρχο του Περιστερίου Δημ. Φωλόπουλο, που δεν μπορούσε να αντισταθεί στην πρόκληση της πίστας, μόλις η Σωτηρία, που τον υπεραγαπούσε, του τραγουδούσε το «Ένας αλήτης πέθανε…».